Ze noemen het ‘sollicitatieshoppen’. Alsof het iets geks is. Alsof je op zaterdagmiddag door de H&M loopt, maar dan met een CV in je binnenzak. De term suggereert iets lichtzinnigs. Iets vluchtigs. Iets typisch Gen Z.
Maar wie beter kijkt, ziet iets anders. Tactiek. Timing. En eerlijk gezegd: behoorlijk veel lef.
Volgens recent onderzoek solliciteert 43 procent van de jongeren wel eens zonder dat ze echt willen vertrekken. Niet omdat ze zich vervelen. Maar om te kijken wat ze waard zijn. Om met die nieuwe aanbieding onder de arm bij hun baas binnen te wandelen en te zeggen: wat denk jij, wil je me houden of niet.
Bijna een derde krijgt het nog voor elkaar ook.
En terwijl Gen Z solliciteert, onderhandelt en zichzelf opwaardeert, zit de gemiddelde boomer met samengeknepen billen te hopen dat hij nog een keer mag doorwerken tot zijn pensioen.
Er zit een les in.
Salarisonderhandeling? Generatiekloof
Boomers onderhandelden niet over hun eerste salaris. Je was al blij dat je ergens mocht beginnen. Je vroeg ook niet om loonsverhoging. Je werkte gewoon harder. Of langer. Of stiller.
Gen Z denkt daar anders over. Die onderhandelen gewoon. Bij hun eerste baan al. En daarna nog een keer. En nog een keer als het moet.
Cijfers liegen niet. Meer dan de helft van de jongeren onder de 35 heeft inmiddels een keer ‘geshopt’. Niet bij Zalando, maar bij een andere werkgever. Van die groep zegt 30 procent dat het ook nog iets opleverde: meer geld, betere voorwaarden, erkenning.
Ter vergelijking: bij de 55-plussers is dat percentage acht. Acht. Niet dertig. Niet twintig. Acht.
Ze zijn niet brutaler, ze zijn slimmer
Want wat doet Gen Z eigenlijk?
Ze laten zien dat ze snappen hoe de arbeidsmarkt werkt. Ze gebruiken sollicitaties niet als ontsnappingsroute, maar als onderhandelingsinstrument. Niet om weg te gaan, maar om serieus genomen te worden.
Ze begrijpen dat als je werkgever je écht waardeert, hij niet wacht tot je aan het vertrek staat om je iets aan te bieden.
En ja, ze zijn opgegroeid met Google, Glassdoor en influencers die openlijk praten over salarissen. Ze weten wat collega’s verdienen. Ze weten wat ze zelf waard zijn. En ze weten dat de arbeidsmarkt krap is.
Dat noemen we niet brutaal. Dat noemen we strategisch bewustzijn.
De les voor werkgevers
Het is makkelijk om te mopperen op die veeleisende jongeren. Dat ze niet loyaal zijn. Dat ze meteen weg willen. Dat ze drie maanden na hun start al vragen om een opleiding, een mentor en een dag thuiswerken.
Maar misschien is de vraag: waarom vragen ze dat? Waarom voelen ze zich niet gezien? Waarom moeten ze solliciteren om serieus genomen te worden?
Wie Gen Z wil behouden, moet stoppen met zuchten. En beginnen met luisteren.
Niet elk verzoek om salarisverhoging is chantage. Soms is het gewoon een test: wil je me houden of niet.
Tot slot
Boomers hopen dat iemand hun inzet ziet. Gen Z zorgt dat het opvalt.
Boomers wachten op promotie. Gen Z vraagt erom.
Boomers gaan naar een sollicitatie om weg te gaan. Gen Z om te blijven.
Zij begrijpen dat niets vanzelf komt. Dat erkenning iets is wat je afdwingt. Niet met schreeuwen, maar met opties. En het lef om ze op tafel te leggen.
Dus nee, sollicitatieshoppen is geen hype. Het is het nieuwe normaal. En misschien nog belangrijker: het is verdomd effectief.
